Al een tijdje niks geschreven. Dus het wordt wel weer eens tijd.
We zitten nu in de auto onderweg naar Charlotte. Maar dat betekent niet dat we de afgelopen dagen niks gedaan hebben. Laat ik beginnen bij dinsdag ochtend.
Zo op het eerste gezicht een erg luxe hotelkamer. Een spiraal douche. Een mega groot tv scherm. Beetje jammer dat de bedden niet zo breed waren. Ilona lag als een queen. Maar Celine en ik deden aan synchroon omdraaien. Als we dat niet deden vielen we echt uit bed. Kortom, een beste nacht was het niet.
En we hadden nogal een dag in het verschiet.
We gingen lekker met de hop-on-hop-off bus. Zoveel tijd hebben we hier niet dus waarom die niet heel nuttig benutten. We stapten op bij het witte huis waar we een kaartje kochten voor alle lijnen. (Het kinder tarief was goedkoper en gold tot 15. De man vroeg serieus hoe oud Celine was. )Dat was Inc entree madam Tussauds, een kop koffie, een ijsje en iets van popcorn. Ons doel was dan ook (je bent tenslotte Hollander toch) om alles te gebruiken.
Eerst maar eens een heel rondje op de rode lijn. Aan het einde uitgestapt bij madam Tussauds. Dat was wel super leuk. We staan met alle presidenten op de foto. Inc Obama en Trump. Vooral Trump is erg aardig........als hij zijn mond houdt. Eerst even lunchen en overstappen op de gele lijn. Daar leek het ons wel leuk om bij de Zoo uit te stappen. We hadden (dachten we toen) genoeg tijd om het gratis ijsje op te halen en naar het pentagon te gaan (daar was ik de vorige keer niet geweest en wilde ik deze keer niet missen).
Na een half uurtje te hebben rond gewandeld en panda's te hebben gezien vonden we het mooi geweest en wilden we met de bus naar het tentje waar we het gratis ijsje zouden ophalen. Maar na 40 minuten wachten en nog geen bus gezien hebbend konden we dat feestje wel vergeten. Het zou zelfs nog spannend worden of we de overstap op de blauwe lijn zouden halen. De blauwe lijn was de lijn naar het pentagon.
Toen na bijna een uur die stomme bus kwam, reden we ongeveer 15 min toen hij alweer stopte en weigerde verder te gaan. Dag blauwe lijn, dag pentagon, ik moet er nog een keer voor terug komen. :(
Maar om de hoek kwam onze reddende engel, een ander bus van de gele lijn. Dus snel overgestapt. En konden we op het punt van de blauwe bus nog net de laatste pakken. 1 min puntje. Het begon intussen te regenen en we konden niet meer uitstappen, want het was de laatste bus die het rondje ging doen. Dus wij als echte die-hards met poncho boven in de bus gaan zitten. In het begin was het nog wel grappig, maar toen we de snelweg opreden ging het zo hard regenen dat het gewoon pijn deed. Uiteindelijk maar een glimp van het pentagon kunnen zien. En we mochten niet eens foto's maken.
Uiteindelijk zijn we toch maar beneden (en dus binnen) gaan zitten. Ook daar zaten we niet geheel droog, maar daar was het iig een stukje warmer. Gelukkig bracht deze bus ons terug naar het witte huis zodat het nog maar een klein stukje lopen was naar het hotel. Eerst nog een lekkere pizza bij Cosi eten. En daarna een spelletje spelen en naar bed.
De volgende dag weer lekker ontbijten bij het bakkertje waar Ilona de vorige ochtend koekjes gestolen had. Oke het ging niet bewust, maar we hebben er niet voor betaald. Dus dan is het stelen toch??
Daarna de drukke stad weer uit. (Die gasten hier in Amerika kunnen echt niet rijden hoor. Of ze zijn de richting aanwijzers vergeten te installeren.)
Lekker op weg naar Bedford.
Na een lange (hele lange) snelweg gingen we de bergen in. Best een eindje omhoog gereden. Om uiteindelijk bij een prachtige lodge aan te komen (Dianne; hoe heb je hem kunnen vinden) Oke. De eerlijkheid gebied te zeggen de de lodge een beetje oudbollig was en de gemiddelde leeftijd 93. Maar het stukje natuur eromheen was adembenemend. Het was een hikers paradise, dus je snapt het al. ' s middags nadat we eerst een rondje om het meer waren gelopen zijn we de bergen in gegaan.
Het begon wel een beetje te onweren dus zijn we eerst even langs het visitor centre gegaan om te horen of het wel veilig was. De vrouw achter de balie had er een paar te veel op denken we, want ze kon ons niet helemaal duidelijk maken of het wel veilig was om de bergen in te gaan. Dus zijn we maar gegaan.
Het was best een zware wandeling. Veel stijgen en dalen. En het toppunt zou een balancerende steen op een andere steen zijn, maar dat viel een beetje tegen. De wandeling op zich was wel mooi. Daarna gegeten in het restaurant van de Lodge. Droge kip, met een nog drogere ober (die het vak niet echt uitgevonden had.) we kregen ons toetje terwijl onze restjes nog op tafel stonden.
Daar waar we dachten het smalste bed ooit te hebben gezien (in Washington), overtrof dit bed alles. Celine en Ilona hebben dus heerlijk van elkaar kunnen genieten. Want van slapen kwam weinig. Ik daarentegen heb een heerlijke nacht gemaakt. :)
Toen snel in de auto. Want in Charlotte wacht EINDELIJK een zwembad in het Hilton op ons.
Wat we steeds vergeten te zeggen: we vinden het super leuk dat jullie meelezen. Daar doen we het natuurlijk voor. Maar nog leuker vinden we het om te zien wie er meeleest. Zo zien we dat de papa's en mama's natuurlijk meelezen en de tantes en omes. Half Purple leest mee, Maar we hebben het idee dat er nog veel meer mensen meelezen. Leuk!! Laat wat van jullie horen. Wat doen jullie? Waar zijn jullie? Hoe lang? Waarom? En hoe is het weer daar? Kortom. Laat van je horen.