Een hele lange met ups en downs.

Maandag ochtend vroeg onder de luxe buitenlucht gestaan. Nog even snel ontbijten om daarna onze weg te vervolgen richting Plettenberg bay. Eerst terug naar port Elizabeth en tegen de tijd dat we bij Tsitsikamma kwamen begon de Garden route. Een prachtige weg langs de Indische oceaan met super mooie natuur en veel andere dingen waar we voor uit de auto moesten. Voor het eerst deze vakantie kwamen we in aanraking met regen. Op zich niet zo gek, want anders was de Garden route niet zo mooi al dat ie nu is.
De eerste stop was bij storm rivier, een enorme kloof waar we overheen moesten. Gelijk uitstappen en foto's maken. Best hoog. Daarna een wat langere stop bij big tree. Na een korte wandeling door een heerlijk ruikend bos kwamen er bij Een enorm grote boom die enkele honderden jaren geleden begon met groeien. Dan kun je wel een voorstelling maken van hoe hoog die boom is.
Onderweg kamen we een advertentie tegen van een bungy jump vanaf de een brug een kloof in. Dit schijnt de hoogste bungy jump vanaf een brug ter wereld te zijn. Dat wilden wij wel eens zien. Op de kaart kijken waar het was. We dachten bij een bepaalde pas. Dus wij van de gangbare weg af op zoek naar die pas, dicht! Twee jaar geleden besloten ze die pas te sluiten omdat de weg te slecht was. Oké, maar waar is dan die brug?
Wij weer dezelfde weg terug. Wat een ta**e end. Vervolgens weer de garden route op om weer dezelfde aantal kilometers te rijden om wel bij de brug te komen, bleek dus gewoon op de oorspronkelijke route te liggen. Wat best gek was omdat het een vrij vlak stuk was waar we overheen reden. Maar ineens lag daar dus weer een enorme kloof met een knoepert van een brug eroverheen. Deze brug heeft de grootste enkele boog ter wereld en vanaf die boog sprongen dus mensen. Gekken. Daar geluncht en gekeken hoe iemand anders naar beneden sprong. Leuk om te zien, maar zelf heb ik er totaal geen behoefte aan.
Daarna doorgereden maar plettenberg bay waar we bij aankomst in de lodge te horen kregen dat we een upgrade kregen. Ipv twee 2- persoonskamers kregen we nu twee 4-persoonskamers. Syl in het grote bed :) Richard in het 1-persoonsbedje.
We kwamen redelijk vroeg aan dus 's middags zijn we het stadje ingegaan om voor het eerst de Indische oceaan aan te raken. Heerlijk warm water. Nog even wat gedronken bij een strandtentje. Plettenberg Bay is in de zomer een plaatsje waar de jetset van zuid-Afrika vertoeft. Een soort Cannes. In de winter is het er best uitgestorven. Wat gek is, want het is er overdag heerlijk weer en echt niet koud.
In de namiddag nog even wat boodschappen gedaan en toen uit eten bij een tentje Mozmbique, aangeraden door Nederlanders die er tegengekomen waren.
Het begon goed, lekker eten, een echtpaar tegengekomen dat in dezelfde lodge in Johannesburg zat. Nog even een praatje mee gemaakt. Maar toen begon de ellende; er kwam een vrouw naar onze tafel of we een tas miste want er liep net een man mee de deur uit. Ja hoor, pap miste zijn tas. Pa en ik er nog achteraan, daarna Richard en papa maar die vogel was al gevlogen. Al snel kwam de eigenaar van het restaurant naar ons toe om te vertellen dat zijn buurman achter de dader aan was gegaan met zijn auto, want die hadden gezien dat hij in een rijdende auto met 4 Andere personen stapte en wegreden zonder hun lichten aan te doen. Hij is ze tot Nysna achtervolgt. Later bleek ook day de politie in Nysna al ingelicht was en dat die de auto in beslag hadden genomen maar dat ze niet weten wie de eigenaar is.
In de tas zaten o.a. Verrekijker, camera, geld, pet van papa, portemonnee, creditcard en paspoort van mama. Met andere woorden, klote dus want reizen zonder paspoort is niet echt handig.
Gelukkig was de eigenaar erg behulpzaam, we konden de bank bellen om de creditcard te blokkeren, en de aangifte mocht in het restaurant gedaan worden, maar dat duurde en duurde maar. Uiteindelijk zijn we maar naar de lodge gegaan want het werd niet echt duidelijk of de politie uit in Nysna nog iets zo kunnen.
Beetje domper op de feestvreugde.

Dinsdag ochtend.
Eerst contact opgenomen met het Nederlandse consulaat op het paspoort probleem te tackelen. Ik had 's avonds al een mailtje gestuurd, maar het was me nog niet helemaal duidelijk of we het in Pretoria moesten gaan regelen (dik 1000 km verderop) of dat het in Kaapstad zou kunnen, daar zijn we toch naar onderweg. Na een telefoontje en een doorverbinding gelukkig een Nederlands sprekend persoon aan de lijn en we kunnen het in Kaapstad regelen. Zzzjoeef dat valt mee. Gelijk een afspraak gemaakt voor maandag 9 uur Sharp, dan kan woensdag mama ook mee naar huis. (Anders had ze achter moeten blijven wat ze natuurlijk heul erg vindt.)
We laten onze vakantie er niet door verpesten en gaan gewoon maar door, want wie niet tegen wat verlies kan........
Na wat telefoontjes, nog even langs het politiebureau, (waar we de rechercheur van de zaak te spreken kregen)en omdraaien van knoppen richting Robberg gegaan. Een mooi natuurpark op een schiereiland. Daar hebben we een hike (stevige wandeling) gemaakt van een kilometer of 7. Het ging aardig op en neer, en op sommige stukken moesten we de handen erbij gebruiken om boven te komen, of juist beneden. De uitzichten waren echter zeer de moeite waard, dus ondanks een beetje zweet hadden we geen spijt van wat inspanning.
Mama was apetrots op haar eerste Hike. Na afloop heerlijk gepicknickt met uitzicht op de Indische oceaan.
Daarna richting winkelcentrum voor een nieuwe pet voor papa gekocht en doorgereden naar natures valley, een prachtig stukje onontdekte natuur. Een mooie kloof en een strandje waar niemand komt. Daarna doorgereden en weer een heleboel apen tegengekomen. Waar we nog even stilgestaan hebben om aapjes te kijken. Echt te grappig om te zien. Het zijn echt mensen.
Na het aapjes kijken teruggegaan naar de lodge. even opfrissen en daarna wilden we van schrik het complex waar we zaten niet meer af, dus maar eten bij het golf terrein. Wij lopend er naar toe: jammer, dicht. We konden wel maar binnen, maar er waren te kort eters om het restaurant dagelijks open te houden, dus maar even een wijntje gedaan. Daar raadde ze ons aan om naar Emily's moon te gaan, Een restaurantje niet ver hier vandaan wat ontzettend mooi en lekker zou zijn. Ze wilden wel voor ons reserveren en (ze dachten dat we geen auto hadden) ze wilden ons er wel maar toe brengen. Lief hè. Maar dat was niet niet nodig. Teruggelopen naar de lodge, auto gepakt en er naar toe gereden. Een prachtige locatie en echt super lekker eten. Richard en mama kregen tagliatelle in een zak. Het zag er echt culinair uit.
Na het eten vroeg naar bed want we hadden allemaal best een slechte nacht achter de rug.
Woensdag ochtend nog even naar de plaats des onheils om de gegevens van de rechercheurs achter te laten. Ze wilden graag nog een getuige spreken, om vervolgens richting Oudtshoorn te gaan. De eerste tussenstop was Knysna, waar we het stroomtreintje wilden bezichtigen waar papa en mama 9 jaar geleden mee vanuit George hebben meegereden. Dit bleek echter al een jaar of 7 buiten gebruik te zijn, de rails waren aardig verroest. Men is wel weer bezig de dienst weer in gebruik te nemen, maar daar hadden we nu niets aan. Het plaatsje zelf was hierdoor echter ook aardig doods geworden, dus we hebben het haventje nog wel even bekeken, maar hier gebeurde weinig. Na een bakkie koffie met een gebakje zijn we nog wel naar the Heads gereden, vanwaar je een prachtig uitzicht had op de ingang van de baai van Knysna. Daar nog een paar Belgen tegen het lijf gelopen die de reis precies de andere kant op doen. Wij gaan gaan nog naar Hermanus en zij zijn daar al geweest, wij gaan daar heen om walvissen te spotten, zij hebben die daar niet gezien. Jammer. Maar we zullen zien.
Nog even een puzzeltje als souveniertje gekocht. Daarna weer steil naar beneden met de auto. Via George doorgereden landinwaarts over een prachtige pas en zo door naar Oudtshoorn. Oudtshoorn is op zich niet echt een heel groot dorp en er is ook niet veel te zien, maar de weg er naar toe was adembenemend. Vanaf de lodge naar het centrum gelopen over een gammel honderd jaar oude hangbrug. Veilig is anders. daar hebben papa, mama en Richard een struisvogel als lunch genomen. Papa heeft in de stad een nieuwe verrekijker gekocht en mama kon gelukkig pasfoto's maken voor haar uitreisdocument. Kortom, productief bezig.
Weer teruggelopen naar de lodge. Mam en ik deze keer niet over de levensgevaarlijke brug (je kon ook gewoon de stoep). Daar de auto gepakt en naar een restaurant gereden met uitzicht op de drinkplaats voor het wild in het park. Bij de poort werd ons helaas verteld dat we niet konden eten omdat ze volgeboekt waren. Een drankje mocht natuurlijk altijd. Omdat het niet zo koud was voor de tijd van het jaar konden we op het terras zitten en dat bracht de manager op een idee: als jullie toch buiten zitten heb ik wel plaats genoeg om jullie ook eten te geven. Dus mochten we blijven zitten. Echt overheerlijk gegeten voor een prikkie. Ongelooflijk maar voor weinig geld krijg je hier echt heel veel.
Nog even gekeeszd waar de mannen voor het eerst de 10 vol maakten. Tijd voor nieuwe teams. Ries en mam tegen pap en syl, dat laatste team staat trouwens (ik kan natuurlijk in de toekomst kijken) al met 3-0 voor. :)
Donderdag
's Ochtends heerlijk ontbeten in de lodge en daarna de auto in om richting Hermanus te gaan. Een lange reisdag. Onderweg een paar mooie passen gepasseerd en koffie gedronken om barrydale. Daarna eerst naar het Zuidelijkste puntje van het continent gereden waar vlak daar voor waarschijnlijk een container met sinaasappels aangespoeld was. Over een lengte van een paar kilometer zag je overal sinaasappels liggen. Ik wilde er een eten maar dat mocht niet.
Op die plek heerlijk geluncht in een uitermate schattig tentje, tevens winkeltje.
Toen op weg naar Hermanus het walviswalhalla.
Waar we toen terecht kwamen is met geen toetsenbord te beschrijven. Een
Lodge rechtstreeks uit de victoriaanse tijd met een sausje van het heden. Marijke Helwegen zwaait hier met de scepter. Aan details geen gebrek en het ziet er echt super ehm tsja, ehm ik noem het maar mooi uit, maar op zijn zachts gezegd is het zeg maar niet mijn smaak.
In de namiddag eerst richting de Atlantische oceaan om die walvissen te spotten. En wat denk je?! We kwamen aanlopen en zagen ze gelijk liggen, niet eens heel ver uit de kust. Een heel tijd staan kijken, die beesten zijn echt immens. Daarna gegeten in een tapas bar (waar bijna alleen maar Nederlanders zaten) Maar wel heerlijk gegeten.