Druk op Schiphol?

We zijn in Cuba! En om eerlijk te zijn hebben we wel eens moeilijkere vertrekdagen gehad. Weigering op vlucht, kerosine storing...en dit haar zou het jaar van de lange wachtrijen op de luchthaven zijn. Om 4.20 stonden we in de rij voor de incheckbalie. Daar moesten we al een uur wachten. Dat voorspelde niet veel goeds. Na een uur ingechecked te zijn mochten we door naar de bagage- check en douane. Na werkelijk 15 minuten stonden we aan de andere kant. Niks lange wachtrijen. Alleen moest de E-reader van Céline nog getest worden op vreemde stoffen want die lichtte op in de scan. Daarna de 10 uur durende vlucht naar Varadera. Beetje jammer dat iemand bij Tui de koptelefoontjes vergeten was in te laden, hierdoor konden we dus geen filmpjes kijken. Al viel het aanbod ook best tegen. Gelukkig hebben we beiden best nog wel kunnen slapen en viel het uiteindelijk allemaal best mee.

Op Varadera aangekomen werden er gelijk wat mensen uit de rij getrokken om een PCR test te ondergaan. Gelukkig mochten wij wel doorlopen. Tot de bagage check, daar moest nu mijn tas open. Ze herkenden mijn powerbank niet en moest dus alles eruit.

De koffers stonden al op ons te wachten, en konden we de aankomsthal uit, maar niet voordat mijn koffer ook weer door een check moest. Blijkbaar zag ik er niet echt betrouwbaar uit.

De bus stond al op ons te wachten en met onze 29 andere reisgenoten reden we in 2 uur naar Havana. De rit op zich was al een belevenis; Er rijden zoveel oldtimers op de weg dat het net lijkt alsof je in een Amerikaanse roadmovie uit de jaren 60 zit.

Aangekomen in het hotel bleken wij de beste kamer te hebben; uitzicht op het zwembad, mega grote badkamer met bubbelbad en 2 super grote bedden. We boffen maar weer.

's Middags een duik genomen in het super grote zwembad. Daarna snel omkleden en met zijn allen weer in de bus richting een restaurant.

De ambiance was prachtig, het eten matig. Nu snel douchen en om 9 uur naar bed. Dat heet ook wel een jetlag.