De afgelopen dagen

Donderdag tot en met zondag.

We reizen lekker verder maar wifi was de afgelopen dagen niet beschikbaar. Zelfs niet tegen betaling. Dit betekent niet dat er niks is gebeurd. Ik ga in chronologische volgorde verder.

Donderdag.

We mochten nog lekker een dag en een nacht op het all inclusief resort zitten. Stel je er niet te veel van voor hoor. Vooral veel dronken mensen die met drank en al het zwembad in gaan. Niet echt bevorderlijk voor de hygiëne van het zwemwater.

Vanmorgen zijn we eerst wezen wandelen naar een waterval. In totaal 4 km en was prima te doen. Leuke wandeling en lekker actief bezig.

Later op de middag lekker in de zee gezwommen en daarna bij het zwembad gelegen. Een lekker rustpunt zo halverwege de vakantie... nou ja rust.....'s avonds werden we door de jonge garde de disco ingesleurd. Ik merk dat dansen na een paar cocktails een stuk makkelijker is.

Bij thuiskomst nog even een krab met blote handen verjaagd.

Vrij laat naar bed gegaan en misschien morgen wel een katertje (niks voor ons).

Vrijdag

Vanmorgen wakker geworden met.....nee hoor, geen kater. Dat ging echt prima!

De koffers weer inpakken en op weg naar Sanctus Spiritus. Gelukkig maar 2 uurtjes in de bus.

Eerst nog even langs een uitkijk punt waar je voor 125 pesos €1,25 kon ziplinen.

Wij hebben het niet gedaan, want het waren niet zoveel lijnen en we hadden de herinnering van Chang Mai nog in ons hoofd.

Wel 2 uur op de groep zitten wachten. Voor sommigen niet zo heel erg, want er zijn best wel wat mensen ziek in de groep. Veel mensen met diarree, maag en darm klachten. Super vervelend want je moet wel weer een bus in. Gelukkig stoppen we regelmatig onderweg, maar ja, als je moet dan moet je.

In het plaatsje aangekomen eerst even van de lunch genieten.... al is genieten hier een groot woord. Je hoeft voor het eten echt niet naar Cuba te gaan. We snappen de crisis, we snappen de embargo's, maar de Cubaanse keuken mag echt wel opgespiced worden.

Daarna een wandeling door de stad. Weer een leuke caribische stad. Maar ook hier was de stroom weer uitgevallen waardoor we weinig konden.

Daarna naar het hotel waar we allemaal in verschillende appartementen zaten en wij een verdieping deelden met Esmee en Astrid. Voor de gezelligheid gooiden we de tussendeuren open en dat bleek later de slimste zet van de vakantie, want bij terugkomst van het spelletjes spelen (Met 19 mensen 'Ga voor 20') bleek hun slot niet meer te werken waardoor ze hun huisje niet in kwamen. Gelukkig konden ze via onze kamer hun kamer bereiken. We moesten wel wat dode kakkerlakken voor trotseren, maar daar zijn we niet bang voor.

Wij gingen naar Cuba met het idee dat de hotels niet zo luxe zouden zijn. We moeten echt zeggen dat het tot nu toe echt meevalt. We hebben steeds goede bedden en het is er doorgaans schoon en fris. Alleen bij dit hotel is dat niet het geval. De gordijnen konden niet open, dan kwam de hele rails naar beneden, de wc had geen bril en het was er ook niet echt fris.

Gelukkig verbleven we hier maar 1 nacht en konden we na het ontbijt ons in de bus settelen. Want we hadden een lange busreis voor de boeg. Gelukkig heb ik hier amper wat van gemerkt want ik heb bijna de hele rit van een uur of 8 tot een uur of 5 liggen slapen. Ik kon mijn ogen echt niet open houden.

Onderweg nog even geluncht. Vis met rijst. Echt een hele vis met kop en al. Respect voor celine want die heeft er gewoon van gegeten!!

In de namiddag in Bayamo nog even een stadswandeling gedaan, waarbij ik ook echt mijn ogen niet open kon houden.

Daar wel een zak "chips" gekocht die we als avondeten gebruikt hebben.

Het hotel waar we deze dag in verbleven was nog erger dan het hotel hiervoor. Het was er niet zozeer smerig, maar er was tot 4.30 uur keiharde muziek en zeer luide Cubanen die geen idee hebben dat er nog andere gasten in het hotel zitten.

Alleen maar geschreeuw op de gang. Gelukkig waren we beiden zo moe van de hele dag slapen, dat we om 22.00 uur als een blok in slaap vielen. Om de volgende dag wakker te worden van......

Zaterdag

....... geschreeuw en geklop op de deur en geroep om Diego... er bleef maar iemand voor onze deur staan. Pas na 4x NO en een laatste keer fuck off droop de persoon af.

Later zagen we mensen op ligbedjes bij het zwembad slapen. Alle mensen van onze groep die op dezelfde gang lagen hebben om half 7 even flink met deuren geslagen en bedden geschoven. Dat zal ze leren. Had ik al gezegd dat de groep leuk is? Dan doe ik het nog een keer. Het is een hele gemêleerde groep met veel humor.

We hebben elkaar ook echt wel nodig. Er zijn nog steeds wat mensen ziek en dat lossen we met elkaar op. Ook had iemand de koffer van haar dochter in een hotel laten staan en dat werd samen opgelost. De een leende kleren en de ander weer schoenen. Maar vooral medicijnen worden hier en daar uitgedeeld. Celine is de wandelde Apotheek met APC. Echt een aanrader. Wij proberen zoveel mogelijk medicijnen uit te delen en hopen daarmee goede Karma te creëren. (Het hielp in Nepal ook).

Vandaag stond er een flinke hike op het programma. 6km wandelen, naar 950 meter en weer terug. Het pad ging naar het hoofdkwartier van Fidel Castro.

Het was echt een mooie jungle wandeling, maar door de regenval van de afgelopen dagen, hier en daar ook best glad.

Niet iedereen ging mee en er waren ook wel wat mensen die er moeite mee hadden. Ik was helemaal in mijn element!

De rit naar de trail toe en terug was net een safari. We zagen de hele kinderboerderij langs komen. Wilde zwijnen, geiten, ezels paarden, kippen, kalkoenen en honden. Ze lopen hier allemaal midden op de weg. En dat kan hier gewoon allemaal.

We reden met kleine busjes weer terug naar het hotel en daar stond de bus klaar waarmee we naar Santiago de Cuba tuffen.

Daar liggen we nu uit te buiken op bed.

We hebben met moeite 2 pizza' s weten te bemachtigen. (We moesten er echt 2 uur op wachten) Gewoon op een straathoek, afhalen. Maar 2pizzas was echt weer veel te veel. We hielden er 1 over die we aan mensen op het plein voor ons hotel uitdeelden. Ze waren er echt super blij mij.

Vanmiddag vertelde onze gids dat er een ernstige brand in de haven van Matanza gaande is. Dat er bliksem inslag geweest is. Een paar dagen geleden reden we daar nog langs. Er zijn veel gewonden en vermisten. Er is een week van nationale rouw afgekondigd. Ze hebben het hier al zo zwaar. Er is al een olie crisis. Dit land heeft echt te maken met ongeluk op ongeluk.

We weten nog niet wat dit verder voor onze reis betekent. Maar we leven hier maar net zo als de mensen zelf, we maken ons niet druk om de toekomst we maken ons druk om te zien of we wat te eten kunnen krijgen vandaag.