De laatste dagen

De laatste 2 dagen.
Na de lunch doorgereden naar bishops. Het ultieme niks. Het plaatsje heeft alleen bestaansrecht omdat het toevallig om de weg van yosemite naar las Vegas ligt.
Onderweg nog gezwommen in mono lake, een miljoenen jaren oud meer met heul veul zout.
Na het zwemmen droogden we allemaal wit op. Bij het meer wan prachtige oude monolieten te zien, nog even een fotoreportage gemaakt. Toen allemaal lekker zouterig de bus in
Op de camping aangekomen was het heet en winderig, snel de tent opzetten en met een gouden muntje al het zout van ons lichaam wassen.
Toen we allemaal weer schoon genoeg waren om ons weer in het openbaar te vertonen propten we onszelf weer de bus in om goedkoop te gaan tanken. Volgens de gids van Sunita staat Bishops bekend om zijn goedkope fuel. Nou daar maken we Dan dolgelukkig mee. Jammergenoeg (voor hem dan, want ons maakte het allang niets meer uit) viel te prijs een beetje tegen. Wel zijn tank volgegooid en toen op zoek gegaan naar een eet tentje. Na lang wikken en wegen uitgekomen bij een met kerstversiering versierde souvenirs winkel, waar we uiteindelijk Helmand gelachen hebben om al dan niet waar gebeurde verhalen :p maar ook eindelijk Mac and Ceese gegeten hebben (was lekker hè Laura)
Aan het eind van de avond, de avonden eindigen hier al zo rond 11 uur, want altijd vroeg en de gehele dag in touw, hebben we in de tenten nog even back up gespeeld. En, dat terwijl die middag Dan nog in rep en roer was omdat we de tegen op de hele verkeerde plekken hadden gezet.
De volgende ochtend vroeg op omdat we nog langs death valley moesten ( om een ei te bakken) om daarna toch nog een beetje op tijd aan te komen in Las Vegas.
Wat een tocht:)
Om te beginnen maakte Niels aan het begin van de tocht een grap over koeien die hamburgers op pootjes waren waar werkelijk niemand om moest lachen, waarna Dan na 20 seconde heel droog 'flauw' door de auto riep. Een staande ovatie van de gehele bus. We hebben (met enige druk van mijn kant) Dan de afgelopen weken Nederlands geleerd, het was een natuurtalentje.
Daarna doorgereden naar death valley waar het in eerste instantie 'maar' 35-C was. Na een bezoekje aan het Visitors center hebben we de trailer afgekoppeld en zijn we een rondje gaan rijden, maar eerst de pan op de grond gezet en een ei erin gegooid. Wat er gebeurde? Nou, gebakken werd het ei iig niet, hij droogde ter plekke op. Maar we zouden het even 2 uur laten staan om het dan op te halen.
Eerst langs een oud zout meer gegaan; heet! Toen een hele mooie trail gereden en als laatste nog even een uitkijkpunt beklommen, erg mooi, maar jeetje wat warm. Terug bij het Visitors center bleek het intussen al dik 45 graden te zijn. Snel de bus in waar de airco hard aan stond, iets te hard waardoor ik nu dus snip verkouden ben :(
Nog even een eitje opgehaald, echt te vies om aan te zien, niemand wilden er dan ook een hap uit nemen, zelfs Dan niet, nou en dat zegt wat, want die eet, likt en slurpt echt alles wat los en vast zit.
Na death valley zouden we tussen daar en Las Vegas ergens een leuke picknick plek vinden om te lunchen, nou: no can do. Tegen de tijd dat er mensen bijna onwel werden van de honger hadden we Las Vegas bereikt. Lees goed: Las Vegas, dus nog niet ons hotel.
We wilden nog even met z'n allen onder het welberoemde bord op de foto. dan moest daarvoor met trailer en al The Strip op. The Strip op vrijdag rond 6 uur is vergelijkbaar met een reguliere snelweg in Nederland waar pasgevallen sneeuw ligt. Kortom, druk.
Dan die in zijn zenuwen niet meer wist of ie nog links of rechtsaf moest bij caesars palace stuurde de auto (met trailer dus) de parkeer garage van caesars palace in. De bus ging nog wel, maar toen we onder het hoogtebord doorreden raakten we die met het dakraampje van de trailer. oeps..... Gevolg, Dan op zijn rem, kon niet meer voor of achteruit (want dan zou hij tegen het verkeer inrijden). Dus de trailer maar afgekoppeld, bus omgedraaid, trailer weer aangehaakt, tegen het verkeer inrijden (Richard, Tessa en Niels hebben daar het verkeer staan tegenhouden) maar we waren weer back on track.
Bord niet gevonden, want Dan was er klaar mee, dus door geden naar het hotel, waar we om 7 uur geluncht hebben, een nieuw record :)
Alvast ingecheckt voor de vlucht en toen met de hele groep weer richting de strip waar Dan nu wel het bord wist te vinden. Fotoshoot gehouden, waarbij de eerste blonde bombo ons wel op de foto nam maar het bord niet daarna gelukkig een slimmer iemand om de foto gevraagd.
Met z'n allen teruggelopen naar de strip waar we eerst gezamenlijk gegeten hebben in het rain forest café. Waar we eerst de desserts kregen, toen de hoofdmaaltijd en als laatste kregen Sietske en ik de soep, vaag geheel.
Toen afscheid genomen van Caroline omdat die met haaien ging zwemmen in mandalay bay en met de rest nog verder gelopen en gegokt in harrah's.
Om 12 uur de shuttle terug genomen naar het hotel en van iedereen afscheid genomen. :(
Vanmorgen om kwart voor 5 de wekken want we vlogen om 7.20. Zit nu om 13.17 uur op Minneapolis te wachten op de vlucht naar Amsterdam, nagenietend van een ontzettend leuke vakantie, zeer intensief, druk, maar o zo geslaagd.
Zal wel weer afkicken worden om straks weer in het gewone leven te stappen.
Vele ervaringen rijker, moe maar ontzettend voldaan.
Bianca, Caroline, Fenna, Laura, Marrit, Niels (alias, jeroen, dennis en in mindere mate Ferry) Sietske, Sunita, Tessa, Ton en natuurlijk Richard, bedankt voor deze onvergetelijke vakantie!!(alias bootcamp). Over en uit voor dit jaar.