Van Bakkaflöt naar Mývatn

Op dag 5 vertrokken uit Bakkaflöt, jammer want ons huisje was echt super gezellig.

Céline zette om 2 uur in de nacht een wekker om te kijken of we de Aurora Boralis (het noorderlicht) te zien kregen. Maar om 2 uur 's nachts is het hier gewoon nog niet helemaal donker. Helaas pindakaas. Voor niets de kou in.

Snel het warme heerlijke bedje weer in. Want zelden hebben we zulke lekkere bedden gehad als vannacht.

Na een ontbijtje de auto ingeladen en weer een paar 100 km voorwaarts. Weer een prachtige kustroute gereden met mooie vergezichten en verrassende tussenstops. Basaltformaties, een waterval, maar ook door tunnels en bergen gereden. Er was ook gewoon een winkelcentrum op onze route. We konden het natuurlijk niet laten. We hebben zelfs het huis van de kerstman bezocht. Een beetje toeristisch, maar wel grappig.

Na onze supermarkt pastasalade zijn we in ons dorpje weer naar zo'n heerlijk natuurverwarmd bad geweest. Lekker hoor! Alleen stonk deze enorm naar rotte eieren. Zelfs onze bikini's stinken nu nog. Maar alles voor een stralende huid.

Vanmorgen moesten we vroeg ontbijten, want we hadden eergisteren nog even snel een walvis/puffin boottocht geboekt.

Céline wilde dat heel graag, ik ben niet zo happig op boten, maar omg wat ben ik blij dat Céline mij meegesleurd heeft!! Eerst moesten we ons in een zeilpak hijsen. (En ja, daar zijn foto's van!)

Nadat we eerst naar puffin eiland waren gevaren, met een van de grootste kolonies papegaaienduikers, moesten we met de mensen op de boot uitkijken naar walvissen. Nou dat duurde niet lang. We kregen niet bezoek van 1, maar van zelfs 2 bultruggen. Wat een prachtige beesten!!!

Ze hebben wel een uur rond de boot gezwommen en kwamen steeds met hun kop boven om ons te begroeten. Wat een ervaring!! Zelfs de bemanning van de boot had nog nooit meegemaakt dat er walvissen zo dichtbij de boot waren. Die stonden ook helemaal te stuiteren. De gids verontschuldigde zich zelfs, omdat hij alle toekomstige walvisuitjes verpest heeft. (Het zal nooit meer zo mooi worden als vandaag.)

Gelukkig werd ik niet ziek, ik kon zelfs de chocomel en het kaneelbroodje na afloop aan. Maar die Céline, die heeft echt zeemannen als voorouders. Die kon echt alles aan. Bikkel.

Nadat we vol adrenaline van de boot afstapten, eerst weer even boodschappen doen om vervolgens weer op een prachtige plek de lunch te nuttigen.

Weer een adembenemende route langs de kust gevolgd en gestopt op een paar mooie uitzichtpunten.

Landinwaards een leuke wandeling gemaakt langs de echo rocks. Uniek!

Ik weet het, ik gebruik mooi, prachtig en uniek heel veel, maar het dekt de lading gewoon niet echt. Alles is echt waanzinnig mooi. En net als je denkt dat je het mooiste gehad hebt, rijd je een 26km lange (bijna onbegaanbare) grindweg op en kom je bij een kloof, nog groter dan de grand canyon. Wat voelen wij ons dan klein!

Nu rijdt Céline deze 26km lange weg weer terug en kan ik even schrijven wat we allemaal beleven.

En dat is veel, en indrukwekkend en prachtig en verrassend. We gaan nu nog naar de westkant van de waterval die we net in het oosten bewonderd hebben en dan gaan we zelf koken en uitrusten van deze zeer enerverende dag.

Er is nog geen antwoord gekomen op de vraag waarom Céiline en ik in IJsland dezelfde achternaam zouden hebben.

Een tip: wij zijn dochters.