Langkawi de laatste.

En dan zit onze reis er alweer bijna op. De koffers zijn weer ingepakt, klaar om morgen in de loop van de ochtend richting het vliegveld van Langkawi te gaan.
Maar niet voordat we het laatste verslag geplaatst hebben.
Gister ochtend eerst even lekker uitgeslapen. We komen hier tenslotte ook nog een beetje voor onze rust. Daarna de shuttle genomen richting de cable car. Een soort van skilift die naar grote hoogte gaat. We schaamden ons een beetje dat we in die shuttle zaten, want het was echt maar 5 min lopen. Wisten wij veel.
Daar aangekomen leek het de grootste attractie van het eiland. Een oriëntal Village waar je van alles kon doen. Wij namen een combiticket waarmee we met de skilift omhoog konden en naar een time Travel, een 3D art museum en een 4D sky rex. Maar eerst omhoog, dat was al een avontuur op zich, wat een hoogte. Ik heb niet snel hoogtevrees. Maar vond dit best spannend. Boven aangekomen zagen wel zeg maar helemaal niets omdat we gewoon in de wolken stonden. Had wel wat, maar daarvoor zet je niet je leven op het spel in zo’n skilift. Even rondgewandeld en toen met de trap een stukje naar beneden waar we langs apen kwamen en op een uitzichtbrug terecht kwamen. Bleek de brug te zijn die ik al profielfoto op Polarsteps had gezet. Had geen idee dat het die brug was. Op het moment dat wij weer omhoog wilden klimmen om richting de skilift te gaan kwam er een aap en die greep bij de kiosk een zak chips uit de schappen. De brutaliteit. Hij klom de boom weer in en ging hoog op een tak de zak leeg eten. Net toen Celine onder de aap door liep, liet hij de zak vallen. Overal kwamen apen aangesneld om mee te genieten met het feestmaal. Toch zijn die beesten best wel eng.
Eenmaal beneden aangekomen (ook de terugweg was pittig scary) hebben we die 10 minuten durende wandeltocht maar te voet gedaan. Zo sportief zijn wij.
De middag verder besteed aan spelletjes op ons eigen balkon. Vooral the mind is deze vakantie onze favoriet geworden.
‘s Avonds hadden we geen zin meer om de deur uit te gaan en besloten we om het eten op onze kamer te laten bezorgen. We bleken een goede vooruitziende blik te hebben, want vlak nadat wij besteld hadden leek de hemel open te barsten. Het begon keihard en langdurig te plenzen. Heerlijk genoten van de roomservice.
Zaterdag.
Vanmorgen zijn we weer lekker op tijd gaan ontbijten. Dat is hier echt een feestje. De afgelopen weken hebben we het vooral moeten doen met toast met jam. Als we geluk hadden kregen we croissantjes met jam en als we de jackpot hadden konden we ook nog pindakaas krijgen. Hier is echt alles. Zowel Aziatisch als westers ontbijt. Echt een feestje.
Na het ontbijt zijn Celine en ik richting de waterval gelopen. We konden hem al zien liggen vanaf de skilift, dus we wilden wel eens een kijkje nemen. Eerst naar het onderste gedeelte van de waterval. Bleek dat het gisteren nog harder gewaaid had dan we dachten, er waren heel wat takken en hier en daar een boom gesneuveld. We waren de enige die bij de waterval waren en dus even onze tijd genomen voor een paar mooie foto’s.
Daarna de klim naar het ontstaan van de watervallen. Dat was er best wel een. Heel wat traptredes bedwongen en zeiknat van het zweet aangekomen. Maar het was de zware klim meer dan waard.
De terugweg ging een stuk soepeler en we waren rond de middag weer op het resort. Daar eerst een duik in het zwembad genomen en toen we onze spullen terugbrachten naar de kamer en goed en wel op een bedje lagen, begon het eerst te druppelen van de regen en daarna keihard te waaien, echt rasechte tropische storm. Het leek er op dat de mensen van het resort hier nog nooit mee te maken hadden gehad want ook zij stonden erg raar te kijken. De luxaflex van het restaurant waaiden kapot, de kroonluchters waaiden gevaarlijk op en neer en de vlaggen waaiden in het restaurant van de wand en kwam op iemand terecht. Het hield wel even aan, dus werden we verzocht (we hadden inmiddels eten besteld) weg te gaan van de buitenkant en dieper het restaurant in te gaan.. Celine en Ilona pakten een tafel en stoeltjes en zo hebben we evengoed nog van de lunch kunnen genieten.
Toch maar terug naar de kamer en dan maar in bad. Later werd het gelukkig weer rustig en zijn we naar de brasserie gelopen voor ons laatste diner op Langkawi.

Ik vond het weer super leuk om al onze avonturen op de schrijven, nog leuker vond ik al jullie reacties. Het zit er weer op. Morgen vliegen we eerst van Langkawi naar Kuala Lumpur en ‘s avonds laat richting Istanbul. Maandagochtend vroeg vliegen we de naar Amsterdam en hopen we rond 10.00 uur aan te komen. Een lange reis voor de boeg.