Hermanus en Kaapstad

Verslag 6
Vrijdag
Gister in de tapas bar heeft de uber lieve ober een walvis trip voor ons geboekt.
We hebben ze natuurlijk al gezien, maar het schijnt ook heel mooi te zijn om er met de boot naar toe te gaan. We konden pas om 3 uur, dus nog even wat verzinnen voor de ochtend.
Een paar dagen geleden zagen we onderweg tree-top-canapé. Dat is met een stalen snoer van boomtop naar boomtop zoeven, met behulp van een ijzeren dingetje om te remmen daar waar nodig. Ach dachten we, we gaan er niet helemaal een bejaardentrip van maken, laten we dat doen. Pap is ook altijd wel in voor wat avontuur en voor mama hadden we bedacht: De kabelbaan in de speeltuin vindt ze altijd erg leuk, en hoogtevrees heeft ze niet, conclusie; dit moet zo ook wel leuk vinden.
Vanmorgen dus eerst naar de plaatselijke VVV en die boekte gelijk voor ons zodat we direct naar het bos konden rijden om naar beneden te glijden. Mam vond het best spannend zei ze en pa werd steeds stiller.
Eerst even een lesje laag bij de grond. Benen naar voren ijzeren frutseltje naar achter is remmen en omhoog is snel. Kind kan de was doen. Wij met een tractor en 5 stokoude quads naar boven in een treintje. Te leuk om te zien en mee te maken en toen nog een klein stukje te voet naar het hoogste punt. OMG wat ontzettend hoog. Ik kneep hem ook wel even. Maar na mijn angsten over boord gezet te hebben was het echt super leuk. Het ging soms enorm hard en was soms enorm hoog, maar we hebben het allemaal gedaan en vonden het alle 4 te gek! De foto's moet je echt zien.
Daarna terug naar de haven om te lunchen en door naar een ander stuk van de haven naar het whale watching walhalla. Want dat is Hermanus.
Nu heb ik enige ervaring met boten en die ervaringen zijn niet altijd even positief. Dus dit was de ultieme test voor mijn reisziekte-bandjes.
Was zaten pas niet op de boot toen ik het wel een veilig idee vond om de kustlijn maar even in de gaten te gaan houden. Ik was nog niet kotsmisselijk, maar de k en de o waren in aantocht.
Na een half uurtje te hebben gevaren kwamen we bij de eerste walvissen. Wow, we wan echt enorm dichtbij. Ik denk dag ik wel 200 foto's geschoten heb. Op een gegeven moment waren we zo dichtbij dat ik bang was dat de walvissen de boot zouden raken.
Op de terugweg was mijn geloof in de bandjes helemaal weg. Ik was echt misselijk, en met mij de halve boot. Richard ging van doffe ellende al buiten staan en papa dronk zijn blikje ook. Iet op. We kregen dat drinken en een zakje chips aan boord. Ik moest aan beiden niet denken. Blegh.
Gelukkig na een half uur de wal weer bereikt en al snel waren we alle 4 weer de oude. Al zag Richard nog wel ernstig wit.
's Avonds goed gegeten bij cocos en daarna terug bij Marijke Helwegen (zo ziet de eigenaresse van de lodge er nml uit) nog gekeezd. Om de volgende morgen na een heerlijk maar druk ontbijt ( er was een Engels stel die nogal om contact verlegen zaten en daardoor een uur in een kwartier lulden) de weg naar Kaapstad te hervatten.
Zaterdag.
Vandaag dus op weg maar Kaapstad. We hadden de snelle route kunnen pakken, maar dag is niet leuk. We wilden graag langs het meeste zuidelijke puntje van het Afrikaanse continente en natuurlijk naar kaap de goede hoop.
Eerst naar het meest zuidelijke puntje. Nou het leek met recht alsof je van de aarde afreed. De weg er naar toe was echt treurig. Het plaatsje zelf stelde ook niet veel voor, maar omdat er onlangs eens schip zijn lading sinaasappels was verloren kleurde het plaatsje gezellig oranje.
Daar foto's gemaakt van ons en van een Engels gezin die we later op de kaap en in Kaapstad wederom tegen zouden komen. Oh, ik vergeet helemaal te vertellen dat we de mensen die we in Johannesburg ontmoet hebben en in Plettenberg bay weer tegenkwamen, wederom in Hermanus weer tegen het lijf zijn gelopen. Toeval? Ik geloof er niet in. De groep Belgische jongens die we in Nysna tegen kwamen, zijn we in Kaapstad weer tegengekomen. Zuid -Afrika is gewoon een dorp op zich.
Bij het zuidelijkste puntje hebben we in een alleraardigst restaurantje zitten eten. Het was naast eetgelegenheid ook een winkeltje met ontzettend leuke spullen. We hebben er natuurlijk wel wat gekocht.
Daarna richting de kaap. Eerst nog even langs een pinguïn kolonie. Echt leuke beesten zijn dat. Ik kan er uren naar kijken, vooral de kleintjes zijn zo schattig.
Bij de kaap aangekomen eerst naar het punt waar het welbekende bord staat. Van daar uit zijn papa en Richard omhoog gelopen en heb ik met mama de auto naar het treintje gereden waar we eerst wat gegeten hebben en later lopend omhoog zijn gegaan naar de vuurtoren. Een pittige klim, maar goed te doen. Helaas hadden we tijd te kort om naar de lage vuurtoren te lopen, want we wilden redelijk op tijd in Kaapstad zijn. We vinden het prettig om voor het donker bij de lodge etc aan te komen.
Dat was gelukt. We kwamen aan in een enorm hotel Inc appartementen complex. Hier zitten we in een ruim appartement waar de de laatste 4 nachten van de vakantie zullen verblijven. Het is wel een beetje buiten de stad, maar we kunnen toch alles met de auto doen.
Nog even een diner gehad in de bar van het hotel. Het restaurant was vol ivm een of ander middelbare school gala.
Zondag.
Het plan was om de tafelberg te beklimmen, maar al snel zagen we dat het ontzettend mistig was op de berg. Ik vind hiken leuk, maar er moet wel een mooi doel zijn om naar toe te lopen. Als ik de laatste zware meters in de mist loop die er voor zorgt dat ik geen uitzicht heb over de stad, ga ik liever wat anders doen. Het kabelbaantje naar de top is dicht vanwege de winter. Dus dat was ook geen optie.
Dan maar eerst ontbeten bij tribakery bij waterfront. Leuk en lekker.
Daarna een stadswandelingen gemaakt die een beetje tegenviel. De wandeling zelf ging door straten waar weinig te zien was. We zijn onderweg nog wel een mooi complex tegengekomen wat de Nederlanders ten tijde van de VOC opgericht hadden. Was heel leuk en nog een mooie tuin met hele brutale grondeekhoorns. Per toeval kwamen we bij het Nederlands consulaat uit waar we de volgende dag mama's paspoort moesten regelen. Mooi want dan weten we iig waar we moeten zijn.
's avonds weer gegeten in de bar van het hotel, beviel erg goed!
Maandag ochtend vroeg ons bed uit, want we hebben om 9.00 uur scherp een afspraak op het consulaat staan voor mam's paspoort. We konden gelukkig iets eerder naar binnen en al snel werd het druk met allemaal mensen die paspoorten visums en andere aanverwante artikelen moesten hebben. Na het invullen van verschillende formulieren kon mam naar binnen. Wij mochten niet mee. Jammer want dat vind ik altijd bar interessant. Bleek later niets anders te zijn dan een gewoon gemeentehuis loketje. Mam kwam al snel weer naar buiten. De foto's die we in Oudshoorn hadden laten maken waren niet goed. Zucht. Mam en ik weer Kaapstad in om nieuwe te laten maken. Gelukkig was de fotograaf niet ver weg en werden deze foto's wel goed gekeurd.
Jammergenoeg had mama nog geen papier in handen, woensdag kunnen we het pas ophalen. Pff Nederlandse bureaucratie.
Om een uur zouden we naar Robben eiland gaan. Gelukkig hadden we tijd genoeg na het bezoek aan het consulaat en konden we eerst nog een koppie doen in waterfront.
Om kwart over 12 richting Nelson Mandela gate. Daar vertrekt de boot. Na lang in de rij staan kregen we een oranje bandje me werden we naar een andere wachtkamer gebracht. De eerste groep zat al op de boot. Wij liepen er naar toe en toen we op het punt stonden de boot te betreden werd het tripje afgelast. Het weer was te slecht. Pfff wat een watjes. Het regende 3 druppels en er woei een zacht windje. ( met de kennis van nu snappen we de canceling wel.)
Nu lag de hele middag nog voor ons. Eerst de kaarten omruilen. We willen het morgen dan wel proberen, maar dat had nogal wat voeten in aarde.
Morgen om 1 uur kunnen we het weer proberen. Nu maar een ritje met de auto. De bekende wijnroute. Er staat er 1 in het boekje. Nu het was een ware speurtocht. We konden geen wijnboerderij van het boekje vinden. Gelukkig kwamen we wel een andere prachtige wijnproeverij Spier tegen en hebben we heerlijke witte en rode wijn naar binnen geslokt.
Daarna richting stellenbosch en franschhoek. We wilden wel gaan eten bij zo'n wijnboerderij, maar helaas die watjes zijn in de winter allemaal dicht. In Paarl besloten dan toch maar terug te gaan naar Kaapstad daar wilden pap en mam eten in een restaurantje waar ze 9 jaar geleden ook gegeten hebben. Typische Afrikaanse gerechtjes geserveerd in traditionele kledij. Leuk en lekker was het zeker!
Vanaf nu nog maar 1 volle dag:( morgen tweede kans Robben eiland en we willen het voetbalstadion van cape town wel even van binnen kijken.