Wat een lieve mensen om me heen.

Zo schrijf je een leuk verslag over een aanstaande reis, en zo gaat die reis niet door.
Maar first things first.
De laatste dagen zijn echt een achtbaan geweest.. afgelopen donderdag kreeg ik nog een berichtje van de reisorganisatie dat de reis nog steeds door kon gaan, maar toen ik vrijdag op Facebook vernam dat je Nepal alleen binnenkomt na 2 weken in quarantaine te hebben gezeten, wist ik genoeg.
Het nieuws sloeg dan ook niet in als een bom, ik was er op voorbereid.
Waar ik niet op voorbereid was, waren alle lieve berichtjes van iedereen om mij heen. Natuurlijk vind ik het jammer, maar een reis is een luxe product, dit kan altijd nog. Ik ben dankbaar dat ik reizen kan maken, vaak zit het mee, maar soms zit het tegen. Veel erger vind ik de mensen die nu in angst leven ziek te worden of al ziek zijn.
Ik hoor om mij heen niet anders dan reizen die geannuleerd zijn. Iedereen zit in hetzelfde schuitje.
Je komt er in tijden als deze achter dat gezondheid je meest waardevolle bezit is.
Inmiddels heb ik te horen gekregen dat de reis volgend jaar gewoon doorgaat en dat ik mee mag. Hoe mooi is dat.
Hulde aan HT en Snowleopard.
Voordelen:
Ik mag een jaar langer genieten van de voorpret.
Ik moet nog zeker een jaar in vorm blijven.
Wordt zeker vervolgd.