Dag 19 en 20

Dag 16 Phakding-Lukla

Vandaag de laatste etappe. Al om 7 uur ontbijten, omdat dat de enige tijd was dat er nog plek was. De etappe duurt maar 3 uur, maar zitten wel wat stevige klimmetjes in. We lopen vandaag extra goed langs alle heilige plekken en draaien aan elke gebedsmolen. Dit heeft te maken met morgen. Morgenochtend om half 9 horen we terug te vliegen naar Kathmandu. Probleem is alleen, dat als het te bewolkt is, er geen vliegtuigen kunnen landen op Lukla, met als gevolg dat wij dus niet wegkomen. We bidden en zeggen steeds de mantra Ohm mane padme uhm....

We merken dat we geen mensen vanaf Lukla onze kant zien opkomen. Er is vandaag dus nog niet gevlogen.

Nu hebben we nog wel een dag speling, maar we hunkeren naar kathmandu. Om verschillende redenen. A; We zijn al 17 dagen niet onder de douche geweest. B; We hebben totaal 0 kledingstukken die schoon zijn. Oke hier en daar wat met de hand staan wassen, maar dat is ook niet alles. C; we verlangen wel weer naar wat warms. D; We verlangen naar een wc die je gewoon weer kunt doortrekken. E; het is klaar. We hebben de reis volbracht, we vinden het mooi geweest.

Het is onvoorstelbaar dat we 16 dagen geleden hier in Lukla zijn gestart, fantastische dingen hebben beleefd, gehuild, gelachen, gevallen (2x), opgestaan, gestorven (3×) maar toch doorgegaan, en nu weer terug zijn in Lukla.

Het was zwaar, veel zwaarder dan dat ik vooraf kon bedenken. Ik heb momenten gehad dat ik wenste dat het voorbij was, maar nu ik hier weer in Lukla zit weet ik zeker dat ik de trail ga missen. Iedere dag opstaan met maar 1 doel voor ogen; het eindpunt van de etappe bereiken. Iets dat me iedere dag weer gelukt is.

Of ik het nog eens ga doen? Onderweg riep ik regelmatig: "Nee, dit nooit meer", maar nu ik hier zit begin ik alweer te twijfelen. Er zijn meerdere tochten die prachtig zijn, maar niet 6 dagen lang rond de 5000 meter liggen. Dus ik zeg nooit, nooit.

Maar om nog even terug te komen op mijn verhaal. We kwamen rond 11.30 uur in Lukla aan, en daar bleek idd dat er vanmorgen geen vliegtuigen geland waren. Dan schijnt het chaos te zijn op het vliegveld.

Wij vliegen gelukkig morgen pas, dus namen alvast een kijkje. (Als ik mijn hand uit mijn slaapkamerraam steek, kan ik de start/landingsbaan aanraken).

Het viel gelukkig mee met de drukte en we zagen al snel de eerste vliegtuigen landen en 5 min later weer opstijgen. Zo snel gaat dat hier. We hebben het prachtig kunnen filmen.

Alle mensen die we spraken vertelden ons dat morgen een prachtige vliegdag wordt. Wij hopen mee en gaan morgen rond half 9 richting vliegveld en hopen iig ergens in de loop van de dag in Kathmandu aan te komen.

Dag 17 Lukla- Kathmandu

Vanmorgen werden we om 5.45 gewekt door landende vliegtuigen. Een zeer goed teken. Er wordt vandaag iig gevlogen.

Ons vliegtuig staat gepland om 8.30 dus werden we om 7.30 aan het ontbijt verwacht. Best gek, want we lopen in 2 minuten naar het vliegveld. Ook weten onze gidsen uit ervaring dat het vliegtuig waarschijnlijk niet om 8.30 vertrekt.

Na het ontbijt alles afrekenen, was nog een dingetje want het klopte niet, waardoor we pas om 8.20 richting vliegveld gingen.

Bij de 'incheckbalie' van Summit air, was nog geen beweging te zien. Onze tassen werden rond 9.00 uur gewogen en meegenomen, helaas konden er 3 tassen niet mee die zouden met het volgende vliegtuig meegaan. Gelukkig zat mijn tas daar niet tussen. (Alhoewel, ik weet niet of ik die stink tas wel mee naar huis wil nemen). We konden daarna vrij vlot door security (een vrouw die vroeg of ik iets anders dan kleren in mijn tas had en dan langs een gordijntje) naar de vertrekhal.

Daar was het voor de verandering weer eens koud. Gelukkig had ik mijn vest aan. Voor 9.30 uur was het een komen en gaan van vliegtuigen, maar sinds wij in de vertrekhal zaten, was er nog maar 1 vliegtuig gearriveerd. Dit werd dus best spannend. Bij slecht weer wordt er niet gevlogen.

Na een half uurtje kwam er een vliegtuig, helaas Tara air, niet de onze. Inmiddels was het 11.00 uur en zagen we onszelf alweer terug gaan naar de logde, toen er toch nog een vliegtuig kwam. Whoehoee rood wit blauw, dat is summit air. We liepen er gelijk naar toe en stapten in. Alle stoelen waren nat, omdat het vliegtuig op de heenweg vooral cargo mee had. Groente en fruit. Ik vond het niet erg, wij waren op weg naar Kathmandu. Niet wetende dat dat best een spannend vluchtje ging worden.

Het was best bewolkt en ergens halverwege moet je een pas over, daar begon de ellende, we kregen turbulentie, dat vind ik in een Boeing al niet fijn, laat staan in dit kleine kistje. Toen er vanuit de cockpit; terrain terrain, 30...20....Pull up, pull up ....piep piep piep te horen was, kneep ik hem wel even. Meerdere mensen vonden dit best wel spannend. Inclusief onze gidsen, voor wie dit gesneden koek is.

We waren blij dat we weer voet in Kathmandu mochten zetten.

Snel richting hotel, waar we merkten dat er geen stroom was. Dat maakte me niks uit, ik ga douchen. Gelukkig hadden we wel warm water en kon ik 3 keer mijn haar wassen (en nog niet helemaal schoon).

Na het douchen met de helft van de groep geluncht vlakbij het hotel. Voor het eerst weer vlees...lekker. Na de lunch een rondje door Thamel gelopen en daarna lekker relaxen op de kamer. Om 7 uur met de hele groep uit eten geweest, wat was dat weer genieten. Het eten in de lodges was niet slecht, maar het eten in dit restaurant was echt goddelijk, vooral de brownie als toetje.

Op de weegschaal in het hotel kwam ik er achter dat ik 5kg was afgevallen. Dan mag je wel even een brownie wegwerken toch?

Na het avondeten nog even wezen stappen met Sven, Thomas en Claudia, waar we na 2 cocktails de tent weer uitgezet werden. Dan maar terug naar het hotel, waar we sinds tijden na 10 uur naar bed gingen.

Morgen nog even een dagje in Kathmandu. En dan zaterdag richting huis.

Ik vergeet jullie iedere keer te bedanken voor de super lieve reacties en het lezen van de verhalen.

Via allerlei wegen kreeg ik berichtjes die mij echt steun gaven.

Het was een zware maar zeker onvergetelijke reis waar ik nu al met trots en super veel plezier op terugkijk.

Wie weet krijgt het nog wel eens een vervolg.....