Zijn we nou in Europa of Azië?

Voorlopig even de laatste blog, want over een uur worden we opgehaald om weer voor 3 dagen de trein in te gaan. Niemand weet wanneer er weer verbinding zal komen, dus dan nu nog maar even.
Super leuk dat zoveel mensen reageren. We krijgen zelfs berichtjes waar het volgende verhaal blijft.

Vanmorgen vroeg op. Al blijft de tijd hier wel een beetje lastig. Hebben we een jetlag of zijn we gewoon moe?! Moeten we nou Jekaterinenburg tijd of Moskou tijd aanhouden? Als we dan in Irkutsk zijn, is het dan voor ons gevoel midden in de nacht of laat in de ochtend. Zucht, lastige levensvragen.
Maar om verder te gaan met het verhaal: na het ontbijt de tassen van de kamer gehaald en uitgechecked.
Daar werden we in het Nederlands aangesproken door de Gids van vandaag Maria. Zij heeft 6 maanden in Nederland gestudeerd en wil weer terug. Ze sprak gewoon vloeiend Nederlands, maar deed de rondleiding toch liever in het Engels.
Om de hoek stond onze vaste chauffeur Alexander ( die dacht dat wij zussen waren en noemde Celine zus nummer 2 en vond dat ze mooie oorbellen en make-up had. Zo mooi zelfs dat hij de hele auto rit opnam met een camera)
al weer klaar om ons naar een monument te brengen van geëxecuteerde mensen uit de KGB tijd.
Daarna door naar de Europa-Azië grens. Dat was echt een feestje.
Bij die grens horen allemaal tradities. Aan de Azië kant is het gebruikelijk om een lintje in een boom te hangen voor voorspoed in je huwelijk.
Aan de Europese kant is het een traditie om een fles champagne open te trekken en natuurlijk ook op te drinken. Dit deden we dan ook, met 1 been in Europa en het andere in Azië. (Ik zal maar niet vertellen dat dat al om 10 uur 's morgens was. Happy hour)
We kregen een certificaat met hierop het bewijs dat we het echt gedaan hebben.
Ook moesten we een wens doen bij een steen uit het meest westerlijkste puntje van Europa (in Portugal) en een steen uit het meest oostelijkste puntje van Azië (in Rusland).
Na half dronken lallend weer terug te lopen was de laatste traditie het plaatsen van de champagne fles op een muur van flessen. Leuk om te zien.
De rest van de ochtend stond weer in het teken van de Romanovs. Eerst naar een klooster dat ter ere van het gezin gebouwd is. Het is vrij nieuw, maar wel erg mooi. Op de plek van het klooster
Liggen volgens de kerk de lichamen van het gezin en de bedienden. Later
naar de vindplaats van de stoffelijk overschotten waar de
Wetenschappers DNA onderzoek hebben gedaan. Een zeer indrukwekkend verhaal.
Hierna terug gereden naar het centrum van Jekaterinenburg waar we door onze gids af werden gezet bij een leuk restaurants voor een lekker bordje borsjt. (Met rode biet)
Via Google translate vroeg de serveerster of we muntjes uit ons land bij ons hadden, want haar baas spaart munten van over de hele wereld. (Blijkbaar komen er niet zo veel Nederlanders in deze omgeving.
Na de lekkere lunch een wandelingetje gemaakt door de stad richting een markt(je) , nog kaartjes proberen te bemachtigen voor het circus, wederom via Google vertaler. Maar helaas niet gelukt. Wel boog er nog een man naar ons en wenste ons veel geluk. We zijn zeldzame exemplaren voor de Russen. Dan maar weer richting het winkelcentrum voor een nieuwe tas. De mijne was voor vertrek toch eigenlijk al aan vervanging toe. Nu echt een goede gevonden en de andere weggegooid.
Terug bij het hotel al mijn kleren omgewisseld en daarna lekker gedineerd bij Thank God it's friday.
Nu zitten we in de lobby van het hotel te wachten op de mysterieuze Konstantin, die ik tot op heden alleen nog maar aan de telefoon heb gehad.
Klaar voor een paar dagen treinen.