Het leven van een ster gaat niet altijd over rozen

Zaterdag ochtend stonden we vroeg op vanwege een volle excursie dag.
Eerst andere mensen ophalen, om vervolgens 3 meter verderop met de bus weer afgezet te worden. We hebben al in de gaten dat de chinezen liever lui dan moe zijn. Onze gids (Judy) vond het zeer respectvol dat we gisteren het winkelcentrum en snackstreet al gevonden hadden en dat allemaal met de benenwagen. (We hebben er maar niet bij vermeld dat we er per ongeluk tegenaan liepen. Soms moet je mensen niet wijzer maken dan dat ze zijn, dit geldt ook voor chinezen.)
Eerst naar het plein van de hemelse vrede. Immens groot, maar eigenlijk hebben we er bar weinig van gezien. Om de zoveel meter kwam er een groep chinezen op ons af om ons te fotograferen. Sommige mensen vroegen het nog, maar de meeste mensen deden het gewoon zonder te vragen. In het begin was het wel grappig, maar ik kan je vertellen. Na een half uurtje is het echt niet leuk meer. Bij de fontein werd het gewoon bedreigend. Mannen van 20 tot 50 jaar duwden elkaar weg om een foto weten te maken. (En neeeeeeee er zat echt niks voor ons tussen!!!!!)
De echte publiekstrekkers waren Kira en Thijs. (6 en 4 jaar oud van een gezin uit alphen aan de Rijn.) Zij zaten in een rolstoel omdat het veel te ver lopen was en ook zij werden de hele tijd gefotografeerd zonder dat ze het wilden. Toen ze later op de dag uit frustratie met een paraplu gingen lopen, werd zelfs die ook weggetrokken. Echt asociaal. Onze gids, Judy, vertelde dat veel mensen vanuit de dorpjes naar de stad zijn gekomen om vakantie te vieren en dat die nog nooit een buitenlander gezien hebben.
Op het plein hebben we nog een kind zien zitten te kakken, ook dat bleek niet voor het laatst te zijn. Heel gewoon hier. De kinderen hebben gewoon een scheur achter in hun broek, zodat ze het makkelijk kunnen laten lopen. Luiers? Nog nooit van gehoord.
Door naar de verboden stad. Ook daar weer hetzelfde euvel; picture??? Foto??? Of gewoon zonder te vragen.
En druk!!!! Wat een mensen. Ik geloof dat er wel 3 miljard chinezen bestaan.
Daarna weer een heerlijke lunch bij een plaatselijk Chinees restaurant. Weer heerlijk. Drinken? Dat kon: bier, water, cola of sprite. Makkelijk toch, zo weinig te kiezen. En oh ja, bier was wel een halve liter. Dus die maar genomen. Voor de cola kwam er gewoon een fles op tafel. Mooi makkelijk. Na de lunch mochten we naar een prachtige Chinese zijde fabriek. Kort gezegd; koop alstublieft mijn spullen. Hebben we dus niet gedaan. Daarna naar een tempel. Mooi hoor, maar op een gegeven moment gaan alle pagodes op elkaar lijken. (Judy snapte me niet toen ik vroeg of hij ook de lucht in ging.....)

Op de terugweg zijn we afgezet bij de bank, eerst pinnen, terug naar het hotel, ff bijkomen en weer verder met lopen. Een leuke wandeling naar het kolenheuvelpark, waar ons hotel praktisch in staat. Ook daar weer naar een aantal pagodes geweest, met prachtig uitzicht over de stad.
Op de terugweg vielen we met ons neus in de boter. De plaatselijke bejaarden vereniging had besloten om de zaterdag avond bingo te laten vervallen voor een avondje heerlijk ouderwets karaoke. André H. En Frans B. Waren er niks bij. Daarna gingen we voor de verandering maar weer eens Chinees eten. Het restaurantje werd ons aangeraden door Jasper en zijn vriendin (waarvan we de naam niet weten, maar ken je dat? Het is nu eigenlijk te gênant om te vragen; "wat is jouw naam eigenlijk?" We kennen ze nml al langer dan een week. Cruciaal punt is al voorbij)
Na het eten terug gewandeld naar het hotel en op tijd naar bed, want vanmorgen ging de wekker alweer om kwart voor 7. Eerst weer uitgebreid ontbijten. (Dat viel over het algemeen zwaar tegen).
Om ff voor 8 werden we weer opgepikt voor de excursie Chinese muur.
Indrukwekkend. Met de kabelbaan omhoog. Een stukje wandelen. Van toren 6 tot 12.Onszelf weer laten fotograferen. (Toen we met zijn 3en op een mooi uitzichtpunt stonden, ontstond er gewoon een rij om met ons op de foto te mogen. Echt Bizar!!)
Toen we het echt te warm kregen (33 graden) , zijn we al rodelend (nou ja, zo hard mochten we niet. In iedere bocht stond een Chinees te gebaren dat we rustig aan moesten doen. In potentie was het een leuke baan. Jammer dat die gasten voor ons een stelletje bangeriken waren.) naar beneden gegaan.
Na souvenir shoppen weer richting de bus. Anderhalf uur richting factory 798. Gelukkig zouden we daar maar een half uur blijven. Dat was niet zo bijzonder.
Weer richting het hotel. Even bijkomen en de muggenbultjes van Ilona en Celine bewonderen. (Die hebben echt mega bulten. Doorsnee bijna 8 cm. Niet normaal. )
Wederom hadden nog niet genoeg gelopen voor vandaag en gingen we richting drumtoren en klokkentoren.
En door een paar hutongs.
We kwamen uit bij een populair uitgaansgebied. Hier stond in elke tent een liveband, maar zat niemand in de bar. Ilona herkende een paar zangers uit de voice of China ( oh ze zegt nu; er stond gewoon een bord buiten).
Daarna stiekem een beetje verdwaald. We kwamen er achter dat we compleet de verkeerde kant opliepen. Na de weg weer terug gevonden te hebben kwamen we uit bij een restaurant (poll van vandaag: was het A: Een Chinees: B de Japanner C: de mingool D: de FEBO.) waar we een hapje gingen eten. Van te voren grapten we nog of ze wel een creditcard aan zouden nemen.
Nou, dus niet. Dat werd dus afwassen.
Op 2 minuten lopen zou een pin zitten. Ilona en Celine zouden even gaan pinnen en gaven mij als onderpand. Toen ze na 10 min nog niet terug waren, werd ik behoorlijk nerveus. Het duurde dik 20 minuten. Ze waren dus de verkeerde kant op gestuurd en hadden alweer wat km in de benen. Ben zelden zo blij geweest bij het zien van 2 mensen. Ik had 112 al bijna aan de lijn.
Nu de tassen opnieuw inpakken en morgen vroeg op. We worden om 7 uur (dit vergeet ik mijn leven niet meer, judy heeft dit 100x herhaald) op de hoek opgehaald en naar het vliegveld gebracht.
Dan zit de reis er alweer op.