lang treinen is beter dan kort bussen.

En zo zijn we dan op een eiland in het Baikalmeer.
Hoe we daar gekomen zijn?
Eerst 2 dagen en 3 nachten in de trein. Wat echt geen straf is. Wat een luxe. Lekker liggen, lezen, zitten, wandelen, ff eruit. In eerste instantie lijkt het een kleine ruimte. Maar het is echt meer dan genoeg. (Zeker in vergelijking met de busreis die we verderop in het verhaal zullen toelichten.)
De eerste avond was het de beurt van Celine om boven te slapen. Ze zag het al helemaal zitten. Ze wachtte tot iedereen net in slaap was om naar de wc te gaan. En dat niet alleen. Ze besloot dat ze het toch wel even eenzaam vond daar bovenaan en dus besloot ze op de grond te gaan liggen. Iedereen weer wakker.
Daarna heerlijk geslapen.
De volgende dag herhaalde de activiteiten zich. Lekker liggen, lezen, spelletje, eten. Erg relaxed allemaal. Bij iedere lange stop de trein uit. Maar niet te ver weg, want je probleem is groot als de trein wegrijdt en jij daar nog staat.
's Avonds liet Ilona een liedje van zangles op haar mobiel horen, voor we het wisten stond onze
Russische buurvrouw op de stoep. Met behulp van Google translate hebben we een uurtje of 2 zitten Zingen en praten. In haar coupé zat ook nog een jongetje van 7 die ons Russisch leerde en wij leerden hem Nederlands. Zoals die mevrouw via Google translate zei: muziek verbindt. Erg leuk!
De laatste avond toch een beetje gek naar bed gegaan. We moesten om kwart voor 4 Moskou tijd uitstappen, wat kwart voor 6 Jekaterinenburg tijd was, maar kwart voor 9 Irkutsk tijd. Snapt u het nog? Wij vonden het ook erg lastig, maar we hadden de wekker op de juiste tijd gezet en hadden tijd genoeg om onze spullen bij elkaar te zoeken en uit te stappen.
Op het perron van Irkutsk stond wederom een Russische dame op ons te wachten en bracht ons met een klein busje naar de lijnbus. Deze bus zou ons in 6 uur naar Olkhon eiland brengen. Midden in het Baikalmeer.
Je zou denken; na 57 uur treinen ben je wel toe aan wat afwisseling. Nou NIET DUS. De stoelen zaten al niet heel comfortabel en de bus was overbevolkt.
Ik denk dat er in Nederland zo'n 8 mensen in deze bus mochten zitten. Wij zaten met 24. Kortom; binnen een mum van tijd hadden wij heimwee naar onze coupé.
Nu was de ruimte niet het enige probleem. De weg was ook niet bepaald aardig voor ons. Het leek echt wel een achtbaan.
Onderweg gelukkig een keer gestopt voor sanitaire doeleinden en een hapje en drankje te kopen.
Met de Ferry over. We moesten wel met z'n allen uit de bus en lopend de boot op en af.
Op het eiland werd de weg zo mogelijk nog bumpier. Maar we zijn nu in een alleraardigst optrekje waar we 2 slaapkamers, een gedeelde badkamer en een wasbak met zelf waterbediening hebben. Kortom, ons maakt het niet zo uit. Zo eerst eten en dan maar weer eens genieten van een goed bed. Dat is voor mij al zeker een week geleden.