over Ulanbaatar en Beijing.

Ik schrijf deze blog, in de hoop dat we hem geplaatst krijgen. Die chinezen hebben er een handje van om de boel te censureren. Ik schrijf gewoon door en zie wel waar en wanneer ik het kan plaatsten.
Van dinsdag op woensdag nog een nacht ik het gerkamp geslapen. Vroeg ontbijt en toen richting ulanbaatar.
We konden gelukkig onze spullen al in het hotel dumpen want we hadden een drukke excursiedag.
We startten in een klooster met een enorm gouden budha beeld. Ook woonden we daar een ritueel van de monniken bij. Heel indrukwekkend.
Tumur, onze gids vertelde heel veel over dit klooster. Het zou best allemaal erg interessant zijn geweest, maar we verstonden er weinig van. Wij denken dat hij de stagiaire van tess was en dat hij het allemaal voor het eerst deed. Hij was stik zenuwachtig.
Van het klooster door naar een werkplaats waar Ger-tenten worden gemaakt. Trotse mannen vertelden over de handgemaakte palen en versieringen (alsof ik mijn vader hoorde praten) via het centrale plein naar het mongools museum. Daar deed tess gelukkig het woord en vertelde ze veel interessante dingen. Wederom geldt hier: wij hebben voor deze info betaald, jullie niet.
Wat misschien nog wel leuk is om te vermelden; de Mongolen zijn de Russen ontzettend dankbaar voor de ontwikkelingskansen die ze aangeboden hebben gekregen. Het zijn dus goede bondgenoten. (We kunnen het ons bijna niet voorstellen)
Na het museum eindelijke een echte Mongoolse lunch; WOKKEN. Het was heerlijk. (Pas later zou blijken dat niet alle darmen tegen dit voedsel zouden kunnen)
Na de lunch zijn we met het hele zwikkie (we zijn net een bus chinezen in Amsterdam, het lijkt wel de omgekeerde wereld) naar een theater gereden waar we een folklore show zouden bekijken. De opening van de show werd verzorgd door een vrolijke vriend met keelzang.
Er kwamen klanken uit zijn mond/keel waar de honden geen brood van lusten. Het werkte zo erg op mijn lachspieren, en ik probeerde het zo goed in te houden, dat de tranen over mijn wangen biggelden van het lachen.
De rest van de show was redelijk te verteren en vonden we het welletjes geweest. We dachten richting het hotel te gaan, maar volgens het schema hadden we nog 2 dingen op het programma staan. Het was al 17.15.
Eerst het zomerpaleis van iemand. Zelfs al zou ik je de informatie gratis willen geven, mijn hoofd was vol. Ik heb niet meer opgeslagen welke leuke anekdotes we hier te horen hebben gekregen. Iets over een groene en een witte Tara en opgezette dieren. Het was te veel.
We eindigden de dag met een wijds uitzicht over de stad. Erg mooi, maar ook hier weer veel trappen op en we waren al flink moe.
Rond 8 uur terug in het hotel. Spullen naar de kamer. Broodje hotdog bij de bakker gehaald. Nog even het thuisfront laten weten dat we WiFi hadden en weer naar bed.
De volgende ochtend moesten we om 7 uur aan het ontbijt zitten. De hele zaal zat vol met Nederlanders. Denk je eens iets unieks te doen :(
Snel de bus weer in, afscheid genomen van Tumur en tess en we mochten weer treinen. De laatste 27 uur treinen.
Het waren enerverende uren.
We moesten nml weer een paar grensposten over.
Aan de mongoolse grens moesten we alle papieren weer inleveren en we mochten na anderhalf uur weer weg. Onze paspoorten zien er langzamerhand ontzettend indrukwekkend uit met al die stempels.
Het huzarenstukje was toch wel de mongools- Chinese grens. Eerst werden alle paspoorten weer ingenomen om daarna weer een paar kilometer terug te rijden. Toen weer vooruit en toen weer terug. We kregen er echt het heen-en-weer van.
Na eindelijk weer vooruit te gaan, kwamen we in een mega grote hal terecht. Daar werd onze wagon opgetild, ons onderstel er onder vandaan gereden en een nieuw onderstel onder ons gemonteerd. Dit alleen maar omdat het spoor in China 10 cm smaller is dan in Mongolië en Rusland. Op die plek kregen we gelukkig ook onze paspoorten weer terug en konden we ons klaar maken voor de nacht. (Ik vergat even te vertellen dat dit hele circus om 22.00 mongoolse tijd, dus 21.00 Chinese tijd begon en het inmiddels half 12 was) gelukkig reden we terug naar het douane punt en konden we daar uitstappen en naar de (te vieze) toilet en wasbakken om tanden te poetsen. Het duurde tot 1.20 voordat we weer zouden rijden. Genoeg Tijd om een selfie in pyjama te maken op het perron. Wie maakt dat nou mee. Gelukkig een beetje kunnen slapen. Om 11.40 aangekomen in Beijing, wat ik in 1 woord kan omschrijven: WARM, oh en DRUK. Vlak voordat we de bus in mochten begon het keihard te regen, wat voor de temperatuur wel lekker was.
Ingecheckt in het hotel en toen maar weer eens maar een winkelcentrum. Wat een drukte. Schoenen kunnen we niet passen, want onze voeten zijn te groot. Ze gaan hier maar tot maatje 39 :( hoeraaaa voor Celine.
Ook hier worden wij aangekeken alsof we Justin Bieber himself zijn.
In de snackstreet (wat echt briljant is. Gebakken sprinkhaan, inktvis, Kreeften, spinnen etc om te eten.) werden we werkelijk met open mond aangestaard.
Een meisje van rond de 12 schrok eerst van ons en wilde daarna met ons op de foto. Ook filmen en fotograferen mensen ons ongevraagd. We lachen vriendelijk en zeggen in het Nederlands dat ze best mogen vragen of ze ons mogen fotograferen.
Voor hun zijn we echt 3 blonde reuzen met enorme platvoeten.
Aan het einde van de dag wezen eten bij de Chinees. Nou, ik kan je vertellen, dat wat we in Nederland de Chinees noemen, dat kennen ze hier niet hoor. Het lijkt in geen velden of wegen op die troep. We hebben echt verrukkelijk gegeten. Wel weer te veel, want dat hoort natuurlijk wel bij de Chinees.
Nu naar bed en morgen weer vroeg op.