Dag 9 en 10

Dag 6 Dingboche-Chukhung-Dingboche

Vandaag zouden we eigenlijk verder gaan over een hoge pas en een gletsjer, maar doordat er de afgelopen 2 jaar niemand over die pas gegaan is leek het Jan niet verantwoord dat met zo'n groep te doen.

Change of plans. Om toch goed te acclimatiseren moesten we vandaag 400 meter stijgen en weer dalen. De optie was om nog een hoge berg op te gaan om even boven de 5000 meter te komen. Maar toen we de 400 meter gestegen waren en de lunch achter de kiezen hadden , besloten Thomas, Bianca, Jan en ik toch terug te gaan naar de lodge. Er komen nog genoeg zware dagen.

Ik had dus lekker de middag vrij, dus heb even wat kunnen wassen en de was was nog bijna droog ook.

Na terugkomst van een deel van de groep even met Lieke, Patrick, Nelleke, Claudia en Frank bij een bakkerij koffie gedronken en cake gegeten.

Het gekke is; je verbrand ontzettend veel calorieën op een dag, maar door de hoogte heb je gewoon echt geen honger. Je verstand weet dat je moet eten om brandstof te hebben. Anders wordt het echt niks. Gelukkig ging vandaag stukken beter dan gisteren. Hopen op weer een goede dag morgen.

Dag 7 Dingboche- Loboche

Vanmorgen weer vroeg opgestaan. Het was weer lekker koud. Gelukkig was mijn bedje warm. Vandaag starten we eerst met het ontbijt. Ik blijf er maar moeite mee hebben. Ik krijg echt niks weg. Ik leef deze dagen op Cocos koekjes (4 jaar over de datum)

Het blijft een gek fenomeen ; eten op hoogte. Je hebt totaal geen honger maar je weet dat je brandstof moet hebben anders ben je niet vooruit te branden. Ik merk vooral 's ochtends dat dit problemen geeft. Ik heb echt totaal geen energie en ben vooral in de klim niet vooruit te branden. Ik loop echt met het motto: Met de ene voet voor de andere kom je evengoed vooruit. Tijdens de lunch kregen we de vervelende mededeling dat Jan (de reisleider) te ziek is om door te gaan. Hij bleef op de plek waar we de lunch hadden om over een dag of 2 weer bij ons aan te sluiten. De komende dagen zijn een paar zware dagen en hij kwam al moeizaam omhoog (wat niet gek is voor iemand van 76). Peter, een vriend van Jan, neemt de zaken tijdelijk waar. Na de lunch hadden we een flinke klim naar het Everest Memorial. Hier staan allemaal kleine Stupa's die herinneren aan de mensen die op de Mount Everest zijn overleden. Erg indrukwekkend net als de klim er naar toe. 

Bij de lodge aangekomen merken we wel; hoe hoger, hoe primitiever, geen stromend water meer, de slaapkamers zijn van niets meer voorzien, behalve een bed. Ook de wc's worden er niet beter op. De nachten zijn ook super koud. Ik lig zo'n beetje met al mijn kleren aan in bed, die er ook niet echt frisser op worden..