Dag 11 en 12

Dag 8: loboche-Gorakshep-Everest Basecamp

Vandaag is De Dag. Eindelijk naar Everest Basecamp. Hij begon slecht. 's Ochtends weer 0 energie. Wat super vervelend is want het wordt nogal een lange dag. Eerst de ochtend naar Gorakshep, daar lunchen en dan nog 3 uur heen en 2,5 uur terug naar EBC. Peter, de vervangende reisleider, gaf aan dat je eigenlijk alleen die toch mag doen als je echt goed fit bent. Nou dat was ik niet, maar dat ben ik vaak niet en dan na de middag gaat het beter.

Ik wilde er dus alles aan doen om 's middags mee te kunnen. Koffie bij de lunch, dextro energie, Noodles, sportdrankje (en dat terwijl je echt nergens trek in hebt). Ik voelde de kracht terugkomen dus gingen we met het grootste deel van de groep op pad. Niet iedereen ging mee, maar van alle optionele wandelingen was er 1 die ik Niet wilde missen en dat was deze, maar men, wat was het zwaar. Vlak voor het einde keerde er iemand om, die kon niet meer, van alle keren dat ik in mijn leven nog iets zou gaan opgeven was dit het zeker niet!

Ik liep echt op mijn tandvlees. Maar toen EBC eindelijk in beeld kwam leek ik te vliegen. Daarna duurde het nog zeker een uur voordat we er waren en de ontlading was groot. Heb echt even een traantje weggepinkt en was zeker niet de enige.

We zijn daar niet al te lang gebleven want koud was het er wel. We zijn nog wel even met zijn allen op de steen geklommen om een groepsfoto te maken. Mijn doel voor deze reis kan afgevinkt worden. Alleen we moesten weer terug ook. Het eerste uur liep ik puur op adrenaline en daarna werd het ook weer zwaar. De harde wind, ijzige kou, maar we trokken elkaar er doorheen.

Het hoogste punt waar ik ooit gelopen heb is bereikt, bijna 5400 meter. Ik kan je zeggen, daar is een mens eigenlijk niet voor gemaakt hoor.

Bij terugkomst snel een kop thee en daarna relaxen, want veel anders kon ik echt niet meer.

Maar gloeide wel na van trots, of toch van de kou?

Dag 9: Gorakshep-Kalapatar(no way)-Dzonghla.

Vanmorgen om 4 uur is een aantal mensen van de groep de Kala Patar opgegaan. Heel vroeg zodat je de zonsopkomst mooi over Everest kon zien. Nou, ik zie de foto's wel. Ik had gister mijn doel al bereikt en mijn lichaam had enigsinds wat hersteltijd nodig. Buiten dat, zouden we na het ontbijt ook gewoon verder gaan met de volgende etappe, wat er ook niet een voor de poes was. En morgen schijnt helemaal zwaar te zijn. Dus ik slaap uit. Voor zover je het uitslapen kan noemen, want ik slaap boven de 5000 meter echt slecht. Mijn hartslag komt niet onder de 85 waardoor je heel onrustig blijft. Nog een paar dagen en dan dalen we eindelijk af.

De route van vandaag was mooi en goed te doen. Niet heel veel lastige klimmen en we liepen op bekend terrein. Eerst terug naar loboche, waar we hebben geluncht in de Lodge waar we gisteren overnacht hebben en toen richting Dzonghla waar we Jan weer ontmoetten. Gelukkig was deze Lodge beter dan in Gorakshep. Want ik weet dat het allemaal primitief is, maar als je echt alleen maar een bed hebt, geen haakje om je jas aan op te hangen en geen tafeltje om je spulletjes op te zetten, word je best wel ongelukkig. Ja mensen, wat ze zeggen is echt waar, je wordt zo teruggeworpen in de tijd, dat je tevreden bent met hele kleine dingen. Ik word hier echt al blij als er een haakje in de kamer hangt. Dan is mijn dag al goed. Of als er in de waterton (om de wc door te spoelen) een kannetje met handvat ligt, dan kan mijn dag al niet meer stuk. Ik hoop dat ik als ik terug ben dit soort dingen ook weer meer blijf waarderen (stromend water bijvoorbeeld).

We hebben elke dag een beetje hetzelfde weer. Het begint stralend blauw en tegen de tijd dat we binnen zijn begint het te regenen. Alleen zitten we vandaag met koningsdag zo hoog, dat het niet regende maar sneeuwde. Leuk toch; sneeuw op koningsdag!

Vlak voor het diner werd de kachel aangestoken met yakpoep (of yakkak zoals wij her zelf noemen) de beste man die het deed, deed dit met blote handen en verscheen 5 minuten later ten tonele als ober, hij deelde het diner uit. Je hoopt maar dat hij zijn handen goed gewassen heeft.

Vanavond vroeg naar bed want morgen schijnt de zwaarste etappe te worden. En ik dacht dat EBC al zwaar was.